Ne oldu ki...
O istemişti gönlünden, ince bir dal gibiydi sanki daha tutamadan kırılmıştı uzattığı her ne ise, uzattığı için mutluydu yinede birşeyleri başarmanın hevesi vardı gözlerinde...
Zaman yaralamıştı o bilmesede içimde yaşadıklarımdan bir haber olsada, zaten kimse anlayamamıştıki bu zamana kadar en azından dostum olmayı beni anlayabilmeyi bile düşünmüştü kendini bunun için zorluyordu gözlerim dolu dolu olmuştu yine varlığımdan bir haber olanlar vardı, yıllar dahi geçsede içimden geçen sesleri duyup işitmemişlerdi suçmuydu bu, değil di fakat canımı acıtmıştı çok bu kadar sevgi doluyken yüreğim daha da itilmişti köşelere, kalbim biraz sonra yorgunluktan durmayı bekliyordu zembereği bozulmuş bir saat gibiydi tutarsız çalışıyordu alkolün o tanıdık uyuşturucu etkiside olmadığından canımı çok yakıyordu...
Ruhumu satmadım ki daha, bir parça güleryüz için dilenmelimiyim adını bile ezberlemediğim insanlara... İçeride kim varsa anahtarları camdan dışarı atabilir mi? Burası soğuk olmaya başladı da...
Sokaklar ıssız,
Sayfalar bembeyaz.
Ucu yırtık bir mektup
Üşüdüm biraz...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder