hani o avazın çıktığı kadar bağarmak isteyipte sustukların olurya işte onlardan biriydi, seslenişim o kadar cılız kalmıştı ki içimde kopan fırtınaların aksine...hoş zaten onları duyanda yoktu...
öylesine daldım oyunuma, yine bütün kederler bir anda hücum etti birikintisinde vaktimi çok ucuza harcadığım o çamurlu suyun, kalbim ağrıdı yine dudaklarımda bir türlü alışamadığım o rezil tad varken hiçbirşeyin keyfi yoktu zaten...
başını alıp gitmedi bir türlü dertlerim inancım yerinde sapasağlam dururken keder inmedi omuzlarımdan, hani yıldığımdan değil de...yorulmak sanki boşuna çabaladığını sanmak sanki yeni bir sığınak bulmak bu yelkenliye artık daha da zor, güneş o kadar bencilki oyunlarımla avuttuğum kuşları bile kaçırdı çoraklaştırdığı toprağımdan gün ve gün...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder