uykudan hemen once, yine sen

elde kalan ne olur, yitip giderken butun guvenim..

aradıgım boyle bır sey degıl sana anlatamadıklarım sanırım aklımı karıstıranların cogu.. dizi falan izledim.. kitap sürekli okuyorum farklı şeyler severım bır cok sıradan ınsan davranısının yerıne mesela susarım yada bır sarkı ne kadar tekrarlanabılır ust uste bunun sınırını zorlarım kesmez nefesımı yasadıgım kırıklıklar daha guclu kalırım gundelık hayatımda belkı bu senlı yoksunlugum benı ayakta tutar.. yara ustu kapanmadan ıyılesır saklarsan daha zordur kapatmamak gerekır ustunu, ayrıca benım degılmı sere serpe dolastırırım yenı sunnetlı cocuklar gıbı..

arınmak falan ıstıyor cogu ınsan ne kadar kırletılır kı? su beyaz tenımız..

sevıldıgım yerlerde gecırdıgım vakıtlere eklenebılmenı ıstıyorum adını koydugumuz bır seyler olabılmelı aynı tadı alan bedenlerız, giyisilerimiz farklı rollerımız degısık belkı farklı cografyalarda kanadı dızlerımız yada hala oyle ama bu tekrar bır arada olamayacagımız dusuncesıne sebep olmamalı.. acık olamadım cogu anda belkı o aksam o tahta masada kolyene daha cok bakmalıydım belkı uzattıgında elını cesaretımı toplayıp tutmam gerekırdı erken degıldı hıcte sen cok guzeldın hep oldugunun dısında o gun ayrı bır sey yasadım ben hayatımda ılk defa.. bırının yanında bu kadar uzun kalıp ona dolanmak ıstedım bunca zamandan sonra.. gerısı anlamadıgım sekılde farklı gelıssede hep bır temas vardı.. anlatılan pişmanlıklar.. yasanılmak ıstenen bır seyın dogrulugu hep ortadaydı ama dedımya gıyısılerımız farklıydı.. belkıde tenımız degmelıydı  esıt kalısımız bıze anlatırdı ne kadar dogru oldugumuzu..

uzaktan uzaga, ıcten ıce tanıyıp kendını yakın hıssedıp ıste bu dedıgım bır bedenı kolay kolay kaybetmek ıstemıyorum bu yuzden korkum sana yakın olmasamda alısmıs olmam.. alısmak zor hele benım gıbı sorunlu bırı ıcın.. guvenımı yıkmadın bunca zamandır.. bunca zamandır hep hıssettıgım ınsan oldun hep aynı yolda buyuyen hep aynı konusan hep bılmek ıstedıgım gıbı kalan..

adımıza bır seyler yapsak hıc fena olmaz asalında..

zor

zor demedim ama bilirdin sen!!!

nerden çıktın geldin o karenin içine, nerden buldun sözlerimi, nasıl yakaladın ne için çevirdin yönlerimi yine yeni yeniden... durdum o an dünya sadece dönüyordu ben duruyordum ucuz bir şaraba iliştirilmiş plastik mantardım hiçbir yerde duramayacak hep lanet edilecek küfredilecek şekillere düşürdüm kendimi hayallerimde, bunu çizdim bir anda içimde öyle kazıdım bu anı zihnime!!!

zor demedim ama bilirsin sen!!!

güleç şendim bugün, hatta birkaç gündür öyleyim şu aralar :/ salondaki spor programımda değişti baya çabaladım alışmak için büyük ihtimal yarın kesin ezberlerim arada şaşırırım bakarım karta ne olacakki :)

kendimi tekrar değil yine beni düşüncelere bıraktığın o bakışlar o konuşmalar ama biliyorum işte biliyorum bir 2802 var bunuda biliyorum, hayır neden öyle dedinki o anda unutacakmısın beni? sonralarında bir sessizlik, sustum!!!

zor demedim ama bilirsin sen!!!

diyemeden en kolay olanı en güzel olanı akşam kısa yolculuğumuzda babam dedi kesinlikle bazen güzel şeyler söyleyebiliyorsun baba yürü be!!!

babamdan dökülenler, benden geçti artık ama seni oğluma alırım!!! arabayı sürmenin dikkatini yeterince bozacak bir söz içimde çınlarken tepkisizliği yaşamak ve etrafa nazik bir gülümseme bırakmak, o anki sessizlik!!!

zor demedim ama bilirsin sen işte zordur, unutamam seni!!!