Sustum

sözler veriliyordu zamana inat, düşler kuruldu hep, yarın sanki hiç bitmeyecek kadar uzundu ve hep devam edecekti yaseminler çiçek açmaya... ama bu olmaz ki...!


sustum zaten ne demeliydim ki diye bir düşünce hakimdi nefeslerime, fazlaydı belki artık yaşananlar belki hiç olup gitmişti belki bir oyuncak arayışı içine girmiştim yalancı bir güneş görüyordum sanki yada güneşti belki, artık açmayan solmuş yaprakların anası...

sustum neresine düştüm o yalnızlığın yada tekil kalabalıklar arasına karıştım, herkes çoktu sanki ama herkes yalnızdı, bir tek nefesler tutulurdu heyecanlandığında yürekler bir tek sözler verilirdi kırılan bir kalpte, pamuktan düşler kadardı bir sonraki adımımda etrafımı çevreleyenlerin elleri... bir nefeste yok oldular...

sustum sözüm kaldı ama kime ne fayda ederdi herkes bir kırmızı şehveti ile aldanırken siyahlığın lüzumu yoktu arayan da olmazdı ki zaten başka bir heyecan bilmezdi bir tek geceye açan çiçekleri bilirdi, tavşanları beklerdi hep uyumadan srl srl demek isterdi her an... bir gün tutucaktı o gün gelecekti, gitmedi buralarda hep ama çokca karışık bi yerde düğümler çözülüyor sıra şimdi toparlamak dağılanları ...

srl srl :)