artık konuşma ne olur bana elinde papatyalarla gelen sendin bana sen fısıldadın o şarkının nakaratını şimdi ise susuyorsun benli sözlerde işte korkum buydu bundan geriye gitmişti adımlarım yine yanılmadım benim kadar temiz olmadığına ve anlıyorum sonuna gelindiğinin artık... sana beni veriyordum adım adım karşılığında sen kendini daha bir saklarken benim açıklarımdan, anlayamadım ben yine dönen bu çarkın başındaki oyuncunun hislerini ve amacını oysa biliyordum üzüleceğimi ama umutlarla bağlıyordum hecelerini sensiz sebepsizken gerek kalmıyor devam etmeye... sözümde yine duruyorum bir yere gittiğim yok ama sen gidiyorsun yüzüme baka baka ve suskunsun cevapların varken dilinde, bana bu yüzünü bu kadar çabuk gösterdiğin için gerçekten teşekkürler, beni koruduğun için kendinden onun içinde teşekkürler... ama bana tekrar acıyı tattırdığın için ayrı bir hüznüm var ben başlamadım bu oyuna sen başladın sen bitir ama bana söyleme bittiğini ben yaşamadım sayıyorum çünkü sen bana gelmedin bile yoksa kendimi avutamayacak kadar güçsüz kalacağım ve bunu görmek istemiyorum aynaya baktığım her sabah beni bana bırak ama al kendini artık beynimden ben silmiştim o kısmını düşlerin sen tekrar ekledin ve niye düşünmedin yaşatacaklarını bencil bir çocuksun bile diyemiyorum adının verildiği çiçekler kokuyor seni görmezken yeter artık diyemiyorum ama ben yerimdeyim yine sen gidiyorsun bunuda biliyorsun
Dönme sakın geriye, bakma bana ne olur, beni mutlu bil giderken, bu benim son arzumdur...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder