senden, benden, bizden....

gece karanlığı kaybeder
ışık hükümsüzdür bir gölgenin ızdırabında
yolcunun nereye gideceği belirsiz
halatlar çekilmiş kımıldamak imkansız
ve yine en son seni bulur
hayat
ağlarsın
bitti yle başlar başlangıçlar
yarının gücü cılızdır kükreyen fırtınalarda
yalnızlık en kuytu anında konar damarlarına
veba gibi
durgun denizler söndürürler ışıklarını
bulutsuz gökyüzü
yağmuru olmayan buluttur,
şehir
kahverengiye bürünür


ufak bir mavi bile yokken gecede,
sokaklar ağlar baştan aşağı
çamura bulanan yalanlar akıp gider...
adımlarım şaşırır yolunu
sanki içim karışır yokluğunda,
kaldıramam...
derinlerinde kaybolduğum uçurum,
bir nefes...
zindanlara hapsolur hayatım,
sensiz...
ışık bile vurmayan düşlere akar damarlarımdaki kan
şehir bile uyanmaz yakarışlarıma
bir fısıltı bile çıkmaz
geceye doğar güneş,
ağlar soluksuz çocukluğum.