acele mi yaşandı bütün aşklarım yoksa geç mi kaldım gerçekten istediğim her birine_?
sustuğumda bir tek dalgalar var içimde... duyduğum çırpınan bu kaybolmuş balığın arsızlığı sadece, açık denizler isterken kendi sularından çıkamama korkusu yada kaybolmak başka koylarda...
sığınmak istemiştim bilmediğim bir limana belkide en başından bir hataydı savunmasız bırakmak kendimi...
şimdi üzüldüğümü gördükçe acabalara sarılıyorum hemen... ama dönemeyecek kadar yara aldım... konuşamıyorum artık gözlerinle, tutamadığım bakışların beni soğuk gölgelere itiyor huzur değil bu tattığım... tattığım artık ne yalnızlık, ne sen, nede bir başkası artık göremez oldum önümü kayboldum işte kendi yarattığım bu karanlıkta... senin ışıltını özledim dokunamasam da yine bekledim bir parça gülüşünü, içimi ısıtan...
dostlardan kalma bir kaç anıdan ibaret geçmişimde gezdim hep yokluğunda elimde boş şişeler kaldım hep durduğum bu yerde... dünya dönüyordu sen bile dönüyordun geriye bense durdum... dost bildiğim karanlığımda...
ölümdü gerçek olan bunu da bildim... peki sen neydin_? benim için... boş umutlar mı_? yoksa ölümden daha gerçek bi sebep miydin_? bütün bunlara inat yaşamama neden sunan.....!
evet ölümden başkası yalan ama sende varsın doğrularımda... hep olacağın gibi... bir boşluk artık adın dilimde, bir acı notasın şimdi sesimde... bir gece ansızın hatırladığım bir şarkısın düşümde uyanıp unutmaktan korktuğum...
acılarım diner mi_? sensizliğimde bir sevda dolar mı kalbime bilemem ama yerine hiçbirşey koyamadığım gerçeği ile hergün uyanmak zor... gerçekten zor...!
anlamanı dilerdim, bu kadar içten olduğumu kim bilir belki bir gün belki... ama bugünde değil artık bunu da biliyorum...
------------------------------------------------------------------------------------
acele mi yaşandı bütün aşklarım yoksa geç mi kaldım gerçekten istediğim her birine_?
geçkalıyorum hayata .. koşarak ilerliyor zaman ve ben tökezliyorum tam yetişeceğim sırada... dokunamıyor ellerim inciniyor..
sustuğumda bir tek dalgalar var içimde... duyduğum çırpınan bu kaybolmuş balığın arsızlığı sadece, açık denizler isterken kendi sularından çıkamama korkusu yada kaybolmak başka koylarda...
alabora olmuş denizim.. limanlarıma uğramıyor gemiler batıyor denizimde dalgalarımda kayboluyor gömülüyor derinliklere..
sığınmak istemiştim bilmediğim bir limana belkide en başından bir hataydı savunmasız bırakmak kendimi...
yığılıp kalan yüreğimi bırakmak istemiştim.. tepkisiz kalışlarım yağmurun üzerime yağmasını istememden di sadece.. sadece minik damlaları hissetmek isterdim.. fırtınanın beni sürükleyeceğini tahmin etmemiştim.. savrulan bedenime söz geçiremiyordum artık...
şimdi üzüldüğümü gördükçe acabalara sarılıyorum hemen... ama dönemeyecek kadar yara aldım... konuşamıyorum artık gözlerinle, tutamadığım bakışların beni soğuk gölgelere itiyor huzur değil bu tattığım... tattığım artık ne yalnızlık, ne sen, nede bir başkası artık göremez oldum önümü kayboldum işte kendi yarattığım bu karanlıkta... senin ışıltını özledim dokunamasam da yine bekledim bir parça gülüşünü, içimi ısıtan...
dostlardan kalma bir kaç anıdan ibaret geçmişimde gezdim hep yokluğunda elimde boş şişeler kaldım hep durduğum bu yerde... dünya dönüyordu sen bile dönüyordun geriye bense durdum... dost bildiğim karanlığımda...
ölümdü gerçek olan bunu da bildim... peki sen neydin_? benim için... boş umutlar mı_? yoksa ölümden daha gerçek bi sebep miydin_? bütün bunlara inat yaşamama neden sunan.....!
sen yoksun.. senden kalıntılar bile esirgendi avuçlarımdan... hıçkırıklarımı dindirecek sen yoktun.. sensizlik öyle ağır dı ki.. boğazımı sıkıyordu iki el..hayat durmuştu.. gitmiyordu adımlarını götürdüğün o sokaklara.. uğramıyordu sabahlar çürümeye yüz tutmuş gerçek bana..
çıktığım yokuşlar gittikçe artıyor.. düşmemek için direniyorum..
evet ölümden başkası yalan ama sende varsın doğrularımda... hep olacağın gibi... bir boşluk artık adın dilimde, bir acı notasın şimdi sesimde... bir gece ansızın hatırladığım bir şarkısın düşümde uyanıp unutmaktan korktuğum...
acılarım diner mi_? sensizliğimde bir sevda dolar mı kalbime bilemem ama yerine hiçbirşey koyamadığım gerçeği ile hergün uyanmak zor... gerçekten zor...!
yeni bir merhabaya hazır değil kalbim..ılık bir tebessüm beklemiyorum kimseden.. ateşler içinde uyandığım sabahlara gözlerimi açtığımda gerçek seni görmek istiyorum.. ikimizin şarkısını yağmurlu akşamda tekrar dinlemek istiyorum çamura bulanan saçlarımızı şuursuzca dağıtmak sabahlara kadar dans etmek istiyorum.. o şarkı yine çalıyor.. kocaman fark benim sayıklamalarım eşlik ediyor..
yeni sabaha uyanmak zor..
anlamanı dilerdim, bu kadar içten olduğumu kim bilir belki bir gün belki... ama bugünde değil artık bunu da biliyorum...
bir gün daha bitti..bir gün daha eklendi ayrı zamana.. biliyorum yine yoksun...
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
yağmur bile karışır oldu yoluma artık izlerimde kalmadı geride... geçtiğim yolları bir bir kapatıyor o sen sandığım damlalar... içim ürperiyor gidiyorum bilmediğim uzaklara yorulduğum yok zaten, yorulmak artık yok...! ilerisi var artık sözlerimde adımlarımla yaşadığım yarınlarım var hep bir sonraki için çırpınan ve tamamlanmayı bekleyen hedeflerim var... ne kadar sensiz olsada çığlıklarım alıştım ben buna sen bana koca bir boşluk bıraktın bir doğum günü hediyesiydin oysa...! biraz olsa içime huzur, gözlerimde renk, nefesimde ferahlıktın, yasemin kokularıydın benim için adın gibi... bahara hasrettin içimde, hep açan hep bir köşede içime sinendin... ayrıldık işte yollarımız kesişmeyecek, dönmeyeceğiz geriye ben mutluyum varsay yada öyleyim dile...! ama değilim bunuda bil yinede hep dile olur mu belki bir gün, belki bende mutlu olurum... susuyorum sen geçince cümlelerde en çoşkulu anlarımda boğazımda bir ustura soğukluğu hissediyorum sesim kesiliyor, susuyorum yalnızca...! ben yaşadıklarıma pişman değilim de keşke daha farklı olsaydı sonumuz diyorum hala acıyla... ben sana hasret sen bana yoksun kalmasaydın...! her cümlende özlediğim demeseydin yerime...
.... biliyor musun_? bugün yağmur var şehrimde senden ayrıldığımdan bu yana geçen saatler hep ıslak... her yerde kokun vardı oysa, şimdi siliniyorlar, terk ederken odamı senin huzurun, ağlıyorum umarsızca tek başıma koca bir evde yas tutuyorum tenekeler, şişeler birikti kapımda hiçbiri doldurmuyor işte bir tek heceni ağzından çıkan, bir tek bakışın olmuyor odamın duvarlarındaki resimler bir sen olmuyor... artık içimde huzur vermiyor anılar bana... özlem doluyor hep saatler hep yasak hep çile hep yalnızlık her şey varda bir sensin noksan bir sanaymış meğer bütün herşeyim... gidince yarım kaldım susuz kalan güller gibiyim kuruyor yapraklarım içten içe... biri beni tersten assın duvarlara...! üşüyorum, içimde kurudukça herşey korkuyorum yine sana hasret kalmaktan... acaba adını ne zaman unutacağım_? acaba ne zaman bir çoğul düşünce içine hapsolacak mutluluğum... havada iyice soğudu ben yazarken... uykusuz geçirdiğim kaçıncı saat haberim yok...! tek bildiğim senin olmayışın yanımda, bana bir huzur katmayışın... yalnızım, tek başına gecenin karanlığında, ne elimden tutan nede yoluma çıkan var gidiyorum ama yarınım yok...! bugünü yaşıyorum sadece... bir bildiğim var eskiden kalma; oda bu yola beraber çıkmıştık şimdi ise yalnızım... bir tek bunu biliyorum...bir gün daha bitti..bir gün daha eklendi ayrı zamana.. biliyorum yine yoksun...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder