umut

rüzgar o kadar şımarıktır ki...çoğu zaman neşelendiğin esintisinde, sessizliği için dua eder bulursun yakarışlarını... acı çekmek ve umut ne kadar zıt, ne kadar bencil olsalarda umuda yelkenlerini açık tutman gerekir hep...oysa ne garip değil mi?, bilmediğin bir sonun başlangıcına koşmak...

1 yorum:

Elif Gizem dedi ki...

bilmediğin sonun başlangıcına koşmak cesur bir yürek ister... cesarettir...