içim yandı

uzayan sohbetimiz aynı sapağa girdiğinde, içim acıdı yine...

gözlerimle sustum o anda nasıl istedi için sana adanmayı, seninle beraber oracıkta bitip tükenmeyi, sırdanlığında akarken herşey sen zaman içerisinde alıp çıkardın yine içimdekileri...

var birşeyler gözlerinde ama sende korkaksın sen yenilmişliklerinin çokluğunda çalkalandığın bu suda bir sakin kuytu ararken ben oracıktı geleceğin günü beklemekteyim, adının geçtiği, geçmediği heryerde ölürken çiçekler ben sabahları sana açtırırken...

bir öğle arası, ve senli sevdaya bir cümle daha ekleme zamanı...

gözüme takılan bütün iyilik, güzellik bütün o kusurlar bütün o sıradanlıklar çıkmışken bile o kadar dolusun ki içimde... o kadar yakınsınki tenime o kadar uyarsınki yerine...

başucumda sadece adın, gözlerim bir tek seni arasın, sesin yanıbaşımda, kokun hep üstümde kalsın...